Book Review: Dead Until Dark by Charlaine Harris

Sookie Stackhouse is just a small-time cocktail waitress in small-town Louisiana. Until the vampire of her dreams walks into her life-and one of her coworkers checks out....

Maybe having a vampire for a boyfriend isn't such a bright idea.

A fun, fast, funny, and wonderfully intriguing blend of vampire and mystery that's hard to put down, and should not be missed. (Susan Sizemore)

Praise for Charlaine Harris:

Harris writes neatly and with assurance. (New York Times Book Review)

An author of rare talents. (Publishers Weekly)

 

I've read some irritating vampire stories in my time, and I must admit this doesn't even come near them. Except for one thing: Sookie Stackhouse.

This is my second time reading this first book of the series. When I first read it, the show hadn't even come out yet. I decided I did not want to read more because Sookie really irritated me. Second time around, she's still more irritating than ever, but with one of my best friends' assurance that the books get better, I went ahead and already started the second. But to stay on point....

I "kind of" understand how Sookie can be so immature even though she's 25. Because of her "disability, or gift, whatever you want to call it," she hasn't had many experiences. What I don't understand is how she falls in love pretty much right away and feels all confident and on top of the world all of a sudden. She's even kinda snobbish, too. I felt like she looks down on people, and I certainly do not like that. Also, I feel like she LOVED the fact that she was a weirdo right from the beginning, even though she wanted us to think she was feeling bad about it. Maybe it's her desperate need for approval, I'm not sure, but a lot of times I found myself wanting to punch some sense into her face.

The other characters are way more interesting, especially Jason, Eric (!), Lafayette, Arlene and Sam. I really, really like Sam. I hope we get to see lot more of them in the following books-- well, having started the second book, I know we won't see one if them, but I'm not giving away who just in case.

The plot is rather exciting, so I don't have anything negative to say for that. I don't know anything about Louisiana or New Orleans, so I can't comment on that either. I guess my biggest problem with the book is that I feel like I have Sookie's disability, but I can't seem to put up my guard and shut her up. 

* * *

Belki de sevgilinizin bir vampir olması o kadar da şahane bir şey değildir...

'Komik, hızlı tempolu, eğlenceli ve müthiş merak uyandıran bir vampir ve aşk romanı; elinizden bırakamayacaksınız, sakın kaçırmayın.'
-Susan Sizemore

Sookie Stackhouse, Louisina'nın ufak bir kasabasında, kendi halinde bir bar garsonu. Sessiz, sakin, etliye sütlüye karışmaz ve öyle çok sık dışarı çıkmaz. Güzel olmadığından değil. Güzel bir kız. Sadece, Sookie bir çeşit 'beceriksizliğe' sahip. İnsanların zihnini okuyabiliyor. Bu yüzden de erkekler tarafından pek tercih edilmiyor, diyelim. Bir gün Bill ile tanışıyor, uzun boylu, yakışıklı, esmer -üstelik Sookie adamın aklından geçen tek kelimeyi bile duymuyor. Bill, Sookie'nin hayatı boyunca beklediği erkek...

Fakat Bill'in de kendine has bir 'beceriksizliği' var. O bir vampir, hem de kötü şöhretlisinden. Ciddi anlamda tüyleri diken diken eden bir grupla takılıyor ve hepsi de -ne sürprizdir ki- potansiyel katil. Üstüne üstlük, Sookie'nin iş arkadaşlarından biri öldürülünce, Sookie sıranın kendisinde olduğunu düşünmeye başlıyor.

'Charlaine Harris temiz ve okuru ikna ederek yazıyor.'
-The New York Times Kitap Eki

'Nadir rastlanan yeteneklere sahip bir yazar.'
-Publishers Weekly

 

Sookie niye bu kadar gıcık olmak zorunda ki?

Bu kitabı ikinci okuyuşum. İlk seferinde şans eseri alıp okumuştum. Remzi Kitabevi'nde İngilizce vampir romanı görünce direk üstüne atlamıştım açıkçası. Okuduktan sonra da direk sallamıştım çünkü hem anlatıcı hem de ana kahraman olan Sookie'ye sinir olmuştum. Bir arkadaşımın kendinden emin ısrarlarıyla tekrar başladım seriyi okumaya ama bakalım sonu nasıl gelecek...

Sookie 25 yaşında olmasına rağmen hiç de o kadar olgunlaşamamış. Tamam, 'özürü' yüzünden pek birşey yaşayamamış olmasına bağlayabiliyorum bunu ama o zaman Bill'le tanışır tanışmaz patlayan kendine güven, kendini beğenmişlik nerden geliyor? Birden herkese tepeden bakmaya başlamalar, 'o ne anlar ki?' tarzı tavırlar... Vallahi sevmedim hiç. Özürü konusunda kötü hissediyormuş gibiydi kitabın başında, Vampir Bill'le tanışmadan önce. Ama sonradan farkediyor ki insan yokmuş öyle birşey, bizi kandırıyormuş resmen! Belki de sürekli başkaları tarafından onaylanmaya aç olduğunu hissettiğim içindir, bilmiyorum, ama çoğu zaman suratına tokatı yapıştırmak istiyorum.

Jason, Eric, Lafayette, Arlene ve Sam gibi karakterler daha ilginç. Sam'e daha bir bayılıyorum sanki hatta. Bunlardan birini ikinci kitapta göremeyeceğiz (bakın spoiler vermiyorum) ama umarım diğerleri hem daha çok hem de daha ayrıntılı bir şekilde karşımıza çıkıyordur.

Olaylar bayağı akıcı ve merak uyandırıyor. Bu yüzden onlara diyecek bir lafım yok. Kitapla ilgili en büyük sorunum, okurken Sookie'nin özürüne sahipmişim gibi hissetmem. Yalnız ne yazık ki ben, kitapları okumaya devam etmek istedğim için, onun gibi kalkanımı kaldırıp sesini kesmesini sağlayamıyorum.