Kitap Eleştiri: Küçük Arı - Chris Cleave

Size bu kitapta ne olduğunu anlatmak istemiyoruz; çünkü gerçekten çok özel bir hikâye ve biz onu bozmak istemiyoruz.

Yine de bu kitabı almanıza yetecek kadar bilmeniz gerektiğinden, sadece şu kadarını söyleyelim:

Bu, yaşamları kaçınılmaz bir şekilde çarpışan iki kadının hikâyesidir. Ve biri korkunç bir seçim yapmak zorundadır.

İki yıl sonra tekrar karşılaşırlar ve hikâye burada başlar…

Bu kitabı okuduğunuzda herkese anlatmak isteyeceksiniz. Bunu yaptığınızda, lütfen, neler olduğunu anlatmayın; çünkü bütün büyü, olayların akışında…

 --- SPOILER VAR; DEMEDİ DEMEYİN ---

Bu kitaptan tanıtımında beni heyecanlandırdığı kadar büyülenemedim malesef. Evet, kadınlardan biri korkunç bir seçim yapmak zorunda kalıyor ve bu seçimin sonuçları hiç hoş olmuyor. Evet, iki yıl sonra bir şekilde yine buluşuyor iki kadın ve olaylar daha da kötüye gidiyor bir ara. Ancak hiçbirimize tamamen yabancı olan bir hikaye değil bu. Ayrıca o 'vay be!' anını ne kadar beklerseniz bekleyin gelmiyor. 

Küçük Arı tatlı bir karakter ve hikayesi de oldukça güçlü, ilgi çekici. Yeni bir ülkeye gelişini, gazetelerden dergilerden kraliçe gibi konuşmayı ve sosyal kodu öğrenişini okumak hem sevimli, hem de buruktu. Öbür yandan Sarah'ya gıcık oldum. Parası var, iyi ve sevdiği bir işi var, güzel bi ailesi var (her ne kadar sorunları olsa da kimin ailede sorun yok ki?) ancak Sarah abla mutlu değil ve sürekli şikayet ediyor. Gel de çıldırma yani.

Anlatım Küçük Arı ve Sarah'nın anlatımı arasında değişiyor. Bence hiç gerek yoktu böyle bir şeye. Sarah sadece Küçük Arı'nın hikayesi vardı gibi geldi ve 'neden bu bu kadar çok konuşuyor?' diye düşünürken buldum kendimi. Ayrıca, Küçük Arı'nın anlatımı ilgi çekici ve inanılır bir anlatımdı. Sarah'nınki çok sahte kaldı onun yanında.

Kitabın arkasında da söylediği gibi yazar bu kitap için oldukça kapsamlı bir araştırma yapmış ve bu da okurken hissediliyor. Ancak ben Küçük Arı'nın Nigeria'daki yaşamı hakkında daha fazla bilgi olsun isterdim; hikayesinin eksik kalmış olduğunu hissettim. Ayrıca Sarah Küçük Arı'nın sayfalarını çaldı resmen. Ben Küçük Arı anlatsın isterken Sarah araya girdi, kendi gereksiz dertlerini anlattı durdu. Neymiş efendim dergisi istediği yöne gitmiyormuş, birlikte olduğu adam Lawrence'la sorunları varmış... Bize ne abla! Bir de Lawrence da gereksizdi zaten. En önemli rolü Küçük Arı'ya polisi aramasını söylemesiydi ki bence kız onu kendiliğinden düşünmüş olsa daha duygusal bir sahne olurdu. Küçük Arı'nın Sarah ve Charlie'nin ailesinin bir parçası haline geldiğini daha iyi gösterirdi. Ayrıca Küçük Arı'nın yakalandığı kısım da bir anda, saçma bir şekilde gerçekleşti. Londra polisi Afrikalı olan herkesten mi kuşkulanıyor? Öyle birşey yoktur inşallah.

Bir de tabii Charlie'yi de atlamamak lazım; Sarah'nın 4 yaşındaki oğlu kendisi. Batman kostümünden kesinlikle çıkmıyor ve onun çocuk dünyasında insanlar ya iyi ya kötü. Bunlar şirin kısımlar tabii ama durmadan ağlayıp zırlama moduna geçince bana sinir gelmeye başladı tabii. Yalnız Küçük Arı ve Charlie arasında ilişki çok tatlıydı. Ancak o kısımlar da hem çabucak gelişiverdi ve kısa kesildi.

Sevdim kitabı ama çok daha iyi olabilirdi bence. Okurken ağlayacağımı falan hayal ediyordum ama ı ıh. Favori kısmım kitabın en sonundaki Nijerya'ya özgü atasözüydü, sizi onunla başbaşa bırakayım bari:

Eğer suratınız hayatın şiddetli darbelerinden dolayı şişmişse gülümseyin ve şişman bir adammışsınız gibi davranın.