Neil Gaiman, bir sihirbaz benim gözümde. David Copperfield nasıl Özgürlük Anıtı'nı yok edebiliyorsa, Neil Gaiman'ın kelimelerine takılanlar da başka diyarlarda buluyorlar kendilerini.
Smoke and Mirrors (Duman ve Aynalar) bambaşka yerlere götürdü beni. Neil Gaiman'ı ilk keşfedişime... Çok sevdiğim Tori Amos sayesinde ulaştım aslında Gaiman'a. Little Earthquakes isimli albümünde Tear in Your Hand diye bir şarkısı var. Tanrıça Tori şöyle diyor şarkısında:
If you need me, me and Neil will be hanging out with the Dream King
Neil says hi, by the way...*
E şimdi insan merak etmez mi kim ulan bu Neil diye? Eder. İşte böyle keşfettim Neil Gaiman'ı ve çok sevdim. Sonra da Tori Scarlet's Walk albümündeki Carbon şarkısında şöyle dedi:
Get me Neil on the line no I can't hold
Have him read
Snow Glass Apples where nothing is what it seems...**
Neil kim diyen "bu hikaye de neyin nesi?" demez mi? Der. Dedim. Sonunda okudum. Ve cidden Tori'nin ne demeye çalıştığını anladım. Hem Tori, hem de Neil gözümüzün önünde olup da göremediklerimizi, hissedip de dillendiremediklerimizi yüzümüze vurmakta çok ama çok başarılılar.
"Snow Glass Apples" kitaptaki son hikaye. Diğer hikayeler Gaiman'ın orada burada yayınlanan, kariyerinin farklı zamanlarında yazdığı hikayeler. Bazıları bana hiçbir şey ifade etmedi. "Snow Glass Apples" da aralarında olmak üzere bazıları içime işledi. Ama en önemlisi, bir yazarın sesini buluşunu, gelişimini 300 küsür sayfada açık ve net bir şekilde görebilmekti. Cidden çok seviyorum bu ikiliyi ve inşallah bizi hiçbir zaman hikayesiz bırakmazlar. Gaiman'ı seviyorsanız, Smoke and Mirrors mutlaka okumak isteyeceğiniz bir kitap.
*"Eğer bana ihtiyacın olursa Neil'la birlikte Dream King'le takılıyor olacağız
Bu arada Neil selam söylüyor"
**"Bana Neil'i bağlayın, hayır bekleyemem
Bana hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığı Snow Glass Apples'ı (Kar Cam Elmalar) okusun..."
No comments:
Post a Comment