Gerçek hayatta da insanlar derdini şarkı söyleyerek anlatsa hem hayatın daha güzel olacağını, hem de daha iyi anlaşabileceğimizi düşünüyorum. E haliyle müzikallere bayılıyorum; şimdiye kadar beğenmediğim bir müzikalle tanışmadım. Bunun üzerine çocukluk arkadaşlarımdan biri tiyatrocu olunca da "Hakaaaaaan beni müzikale götüüüüüüür!" diye çocuğun beynini yedim durdum. Sonunda cumartesi akşamı, Hasanpaşa'daki Emek Sahnesi'nde Küskün Müzikali'ni izledik. Hiç ama hiç tahmin edemeyeceğim kadar iyi, eğlenceli, hüzünlü, hareketli ve tabii bol müzikliydi.
Küskün Müzikali, Carson McCullers'ın The Ballad of the Sad Cafe isimli uzun öyküsünden sahneye uyarlanmış. Zakkum Hanım, kasabada yaptığı şaraplarla pek meşhur. İşini iletlettikçe de dükkanı bir meyhaneye dönüşmüş. Müdavimi çok; kapılarda bekleyenler var şarap içmek için. Zakkum, canı istemezse satmıyor şarabı, parayı peşin alıyor ve illa ki dükkanın önünde içilmesini şart koşuyor. Böyle bir konumda olduğundan dolayı da herkesin gözü üzerinde tabii ve dedikoduların sonu gelmiyor.
Karakterlerin hepsi birbirinden değişik ve özel. Onlara hayat veren oyuncuları da alkışlamaktan ellerimiz acıdı ve yine bile yeterince alkışlayamadık gibi geliyor. Tam hüzünlendirdiği anda yine güldürmeye başlayan Küskün Müzikali'ni kaçırmayın derim. Daha fazla bilgi için Emek Sahnesi'nin Twitter hesabını takip edebilirsiniz.
Herkes üzgün biraz bugün, hem de küskün...
No comments:
Post a Comment